Robert Rosenthalen esperimentua

Testu honetan ikus dezakegun moduan, 1891n Osten doktoreak bere zaldia erakusketetara eramaten zuen Alemania osotik. Izan ere, animali hau publikoa txunditzeko gai zen galderei bere hankarekin kolpeak emanez erantzuten. Hala ere, ikerketak egin ostean konturatu ziren zaldiak tentsioaren gorakada nabarmentzen zuela eta hala, erantzun egokia zein zen bazekien.

Baina hori ez da soilik animaliekin gertatzen, pertsonekin ere eskolako esperimentuak frogatzen duen moduan. Honetan klase bat bitan banatu zen adimena kontuan hartu gabe. Talde bateko irakasleari ikasle arruntak zirela esan zion eta beste taldekoari, berriz, ikasle aurreratuak zirela. Azkenengo honek emaitza hobeak espero zituen eta bukaeran hori gertatu zen. Izan ere, irribarre gehio egiten zuten, gehio espero zuten ikasleaz... bera azkarra zela uste bazuten.

Ondorioz, esan dezakegu izugarrizko garrantzia duela gure jarrerak azkenengo emaitza lortzerako orduan. Hortaz, denok gaitasun berberak lortzea nahi badugu, berdin jokatu beharko dugu ikasle guztiekin. Hau da, aurreiritziak alde batera utzi beharko ditugu. Arazoa hemen sortzen dela uste dut. Aurreiritziak gure bizitzako momentu guztietan erabiltzen ditugu. Nire galdera, beraz,hauxe da:

nola lortu horiek alde batera uztea?

Hasteko guk geuk sinistu beharko dugu ikasle guztiek gaitasun berberak lortzeko eta garatzeko gai direla. Batzuei beste batzuei baino gehiago kostatuko zaie zerbait egitea, baina horrek ez du esan nahi atzeratuta daudenik, baizik eta horretan arazoak izan dituztela beste momentu batetan ondokoak izan ditzakeen moduan. Haiengan konfidantza daukagula baldin badakite, haiek ere konfidantza hartuko dute edozertarako gai direla pentsatuz. Era berean, klasean ere giro berbera lortu beharko dugu denok konfidantza guztiengan izateko.

Aurreko ideiarekin lotuz, hori lortzeko gai direla uste badute, hau da, horretan konfidantza hartu badute, motibazioa horrekin batera etorriko da. Ikasleak motibatzea oso puntu garrantzitsua da. Interesa badute azkarrago ikasiko dute, ziur. Hemen ere irakasleon papera sartzen da. Ziurtasun hori transmititzeaz gain, ondo komunikatzen jakin beharko dugu beraiek arreta mantentzeko jakin nahi dutelako eta ez behartuta sentitzen direlako.

Azkenik haiengandik lortu dezakegun guztia aterako dugula pentsatu behar dugu eta ez saiatuko garela. Guk ez badugu sinisten, haiek are gutxiago.